Een hekel hebben aan je stiefkind. Een onderwerp waar je niet zo snel over praat. Doordat er nauwelijks over gepraat wordt kan het lijken dat het alleen jou overkomt. Maar als je gaat zoeken op internet zul je zien dat heel veel mensen dit ervaren. Je bent echt niet de enige.

Goed, je weet nu dat je niet de enige bent maar daarmee is het probleem nog niet opgelost. Ik zal heel eerlijk tegen je zijn, dit kan ook niet altijd opgelost worden. Soms kun je ermee leren leven, soms kun je ervoor kiezen een latrelatie aan te gaan maar ook uit elkaar gaan is in deze een serieuze optie. Dat laatste is vrij drastisch en wil je liever niet omdat je stapelgek bent op je partner. Daarom lees je waarschijnlijk ook dit blog. Je wilt weten wat je kunt doen om je relatie te behouden en de hekel aan je stiefkind te verminderen.

Ga in gesprek met je partner

Zonder twijfel is dit een van de lastigste kwesties binnen een relatie. Ik ga er even vanuit dat jij degene bent die een hekel heeft aan het kind van de partner maar andersom kan natuurlijk ook. Wat belangrijk is, is dat er ruimte is voor jouw gevoelens. Jij moet met je gevoelens bij je partner terecht kunnen. Deze hoeft jouw gevoelens niet leuk te vinden maar er moet wel gelegenheid zijn om er over te kunnen praten. Als jouw gevoelens door je partner van tafel worden geveegd zal het probleem eerder groter dan kleiner worden. Dat hoeft nog niet te leiden tot een relatiebreuk maar het doet de relatie ook zeker geen goed.

Met je partner praten over je gevoel is dus de eerste stap. Samen bekijken hoe jullie het probleem kunnen oplossen is de tweede stap. Het is niet mogelijk een eenvoudig antwoord te geven op de vraag hoe je dit het beste kunt oplossen. Elk mens is anders, elke relatie is anders, elk kind is anders, elke ex-man of ex-vrouw is anders.

Het maakt natuurlijk verschil of je te maken hebt met een kind van 18 of met een kind van 3. Het kind van 18 is binnen een paar jaar het huis uit, een kind van 3 woont nog heel lang thuis. En als je elke keer ruzie krijgt over de opvoeding van een 3-jarige dan worden dat hele lange zware jaren. Gelukkig zijn er praktische tips die jou kunnen helpen.

Het welzijn van het kind staat altijd voorop

Voordat ik je tips ga geven is het goed om te bedenken dat kinderen die een scheiding hebben meegemaakt een rugzakje bij zich dragen. Ze zijn beschadigd. Hun veilige haven, het gezin, bleek niet veilig te zijn. In de meest optimale situatie hebben ouders in goed overleg met elkaar besloten dat de relatie niet meer werkt maar willen ze allebei het beste voor de ander en voor de kinderen. Ze blijven samen voor de kinderen zorgen en kiezen samen een opvoedstrategie. Ze blijven als het ware een team alleen wonen ze niet meer in hetzelfde huis. Helaas gaat een scheiding meestal met ruzie gepaard en heeft dit de nodige impact op kinderen. Bedenk dus goed bij alles wat je doet wat het beste voor het kind is.

Ook al heb je een hekel aan je stiefkind, het welzijn van kinderen moet altijd voorop staan! Het kind mag niet door jouw gevoelens onnodig lijden! Exacte cijfers zijn er niet maar globaal kun je stellen dat 80 – 90% van onze communicatie via lichaamstaal gaat. Jouw blik zegt meer dan 1000 woorden. Kinderen pikken dit feilloos op. Wees je daar bewust van.

8 Tips voor een betere band met je stiefkind

Tip 1 – Geef de relatie met je stiefkind een cijfer

Als je de relatie met je stiefkind nu een cijfer zou moeten geven, welk cijfer geef je de relatie op de schaal van 1 tot 10? En welk cijfer zou je graag willen dat het wordt? Stel dat de relatie nu een 3 is en je hoopt hier een 7 van te kunnen maken.

• Wat is er bij die 7 anders dan nu bij die 3?
• Wat gebeurt er dan niet meer?
• Wat gebeurt er juist wel?

Vervolgens ga je al dan niet samen met je partner aan een betere relatie met je stiefkind werken. Hiervoor kun je de andere tips gebruiken. Als het goed is zie je naar verloop van tijd de relatie veranderen en de band beter worden. Maak het concreet door op een vast moment terug te kijken op de afgelopen periode en de relatie opnieuw te beoordelen. Welk cijfer krijgt de relatie nu? Stel dat dit nu een 4 is.

• Wat gaat er dan al anders dan toen het een 3 was?
• Waaraan merk je dat?
• Wat gaat er beter als het een 5 is?
• Ben je ook tevreden als het een 6 is?

Noteer zoveel mogelijk. Dat helpt je om bewust te worden.

Zolang het cijfer dat je de relatie met stiefkind geeft ziet stijgen ben je op de goede weg. Misschien was het eerst een 3 en is het nu een 5 en merk je dat je daardoor al minder ergernis hebt. Misschien bedenk je nu dat je met een 6 ook tevreden bent en hoeft het niet perse een 7 te worden. Pas dan je einddoel aan. Jij bepaalt zelf hoe hoog je de lat wilt leggen.

Tip 2 – Wanneer heb je geen hekel aan je stiefkind?

Probeer te bedenken op welke momenten je geen hekel hebt aan je stiefkind. Je hebt nooit de hele tijd een hekel aan je stiefkind, er zijn altijd uitzonderingssituaties.

• Wat was er op dat moment anders?
• Waren jullie ergens anders?
• Deden jullie wat anders?
• Was er op het werk iets anders?

Probeer zo volledig mogelijk te zijn bij het uitpluizen van die momenten. Het gaat hier echt om de details.

• Wat vond je fijn?
• Wat ging goed?
• Waardoor kwam dat?

Schrijf zoveel mogelijk op zodat je dit op een later moment kunt raadplegen.

Tip 3 – Kun je die uitzonderingssituaties vaker organiseren?

Wanneer je weet op welke momenten je geen hekel aan je stiefkind hebt zou je die situaties vaker kunnen laten voorkomen. Je weet wat er voor nodig is, dat heb je bij tip 2 uitgezocht. Nu zou het mooi zijn als je die positieve details ook op andere momenten kunt inzetten. Gaat samen koken goed? Kook dan vaker samen. Zijn samen spelletjes spelen ontspannend? Speel dan vaker samen een spelletje. Was je die dag vrij? Probeer dan vaker op dat soort dagen vrij te zijn.

Evalueer daarna voor jezelf, of samen, hoe het was en haal daar de positieve dingen uit.

• Waardoor ging het goed?
• Wat maakte het leuk?
• Wat deed jij anders?
• Wat deed je stiefkind anders?

Pas dat toe tijdens een nieuwe kookronde of een nieuwe spelletjesavond. Pluis elk nieuw succesmoment weer tot in detail uit. En schrijf alle details weer op zodat je ze niet vergeet.

Door steeds weer de focus te leggen op de momenten waarop het leuk was en inzicht te hebben in de details die het leuk maken kun je steeds makkelijker nieuwe leuke momenten creëren.

Tip 4 – Gun jezelf de tijd om de leuke kanten te leren zien

Doordat je steeds uitpluist wat er op de leuke momenten goed gaat krijg je steeds beter inzicht in de uitzonderingsmomenten en weet je hoe je leuke momenten vaker voor kunt laten komen. Dat betekent niet dat je nu je stiefkind ineens heel leuk vindt. Verwacht dat ook niet van jezelf. Gun jezelf de tijd om je stiefkind steeds een klein beetje meer als leuk te zien.

Door open te staan voor de momenten waarop het leuk was en bewust stil te staan bij dat gevoel vergroot je de kans op het aantal momenten dat je van je stiefkind kunt genieten.

Tip 5 – Ga momenten van ergernis zoveel mogelijk uit de weg

Ok, dit kan niet altijd. Maar als het wel kan, doe het dan. Zijn er momenten waarop de irritatie en ergernis mega groot is? Probeer die situaties te voorkomen. Ga even een kopje koffie doen bij de buurvrouw of ga wandelen met een vriendin. Is de situatie altijd aanwezig? Pas dan als het mogelijk is de situatie aan. Erger je je aan het vele computeren of gamen van je stiefkind? Staat de (spel)computer in de woonkamer? Zet deze op de slaapkamer neer. Maak goede afspraken over het gebruik en hou je daar aan.

Je kunt niet alle situaties ontlopen maar maak het jezelf zo makkelijk mogelijk. Door het aantal ergernismomenten te verminderen ervaar je minder irritatie en minder stress. Bedenk wat voor jou de grootste bron van ergernis is en probeer daar samen met je partner een oplossing voor te vinden. Als de allergrootste ergernisbron weg is zul je al heel wat meer rust ervaren.

Tip 6 – Leg de verantwoordelijkheid van de opvoeding bij je partner neer

Het klinkt heel mooi, samen verantwoordelijk voor de opvoeding maar als jij een hekel hebt aan je stiefkind gaat dat niet werken. Praat hierover met je partner. Het is zijn kind, laat hem de verantwoordelijkheid dragen voor de opvoeding. Jij kunt hem daar op een positieve manier in ondersteunen. Opvoeden is niet makkelijk. Je partner kan jouw hulp hier goed bij gebruiken. Je kunt aangeven waar jij tegen aan loopt, wat je ziet gebeuren, waar je je aan ergert, maar het is niet jouw taak om hier iets aan te doen.

Zo kun je aangeven bij je partner aan welk gedrag van jouw stiefkind jij je een hekel hebt zonder dat je als opvoeder aan het werk hoeft. Let hierbij wel op hoe je de boodschap brengt. Ik heb er een hekel aan dat jouw kind met haar handen eet en ik wil dat ze vanaf nu netjes met mes en vork eet anders eet ze maar op haar kamer klinkt nogal definitief met weinig ruimte voor een open gesprek. Jouw partner zal zich aangevallen voelen en het opnemen voor het kind. Voor je er erg in hebt zijn jullie aan het ruziën.

Je kunt daarom jouw boodschap beter op een ander manier brengen waarbij je jouw partner vraagt om samen aan een oplossing te werken. Bijv., ik vind het vervelend dat jouw kind met haar handen eet, daardoor voel ik me gespannen tijdens de maaltijd. Ik zou het fijn vinden als jouw kind met mes en vork leert eten zodat ik me ontspannen voel tijdens het eten en het voor iedereen gezellig is. Hoe zouden we dit kunnen oplossen?

Als jullie samen een oplossing hebben bedacht laat je jouw partner het gesprek aangaan met het kind over het gebruiken van bestek tijdens de maaltijd. Zorg dat uitzonderingen vooraf zoveel mogelijk helder zijn. Dat voorkomt discussie aan tafel op het moment zelf. Patatjes zullen vast nog wel met de handen gegeten mogen worden maar pannenkoek met stroop misschien niet. Ook tijdens de maaltijd laat je het aanspreken van het kind aan jouw partner over. Spreek een gebaar af of een blik waarmee je je partner attendeert op het ongewenste gedrag van het kind zodat hij het kind hierop kan aanspreken.

Zorg bij het overschrijden van de regels dat zoveel mogelijk je partner het kind hierop aanspreekt en niet jij. Geef het uit handen. Je hoeft natuurlijk niet bij alles de hele tijd je mond te houden maar probeer het opvoeden zoveel mogelijk aan je partner over te laten. Het kind accepteert commentaar en straf beter van de eigen ouder. Voordeel is meteen dat jij niet de slechterik bent èn dat jij je niet hoeft je te ergeren aan de reactie van het kind als het op haar gedrag aangesproken wordt.

Tip 7 – Zie jezelf als bonus voor het kind

Van de nieuwe partners wordt vaak gezegd dat het een bonusmama of bonuspapa is. Zie je zelf ook zo. Jij hoeft het kind niet op te voeden, het is niet jouw kind. Jij mag de leuke dingen doen. Je ondersteunt jouw partner in de rol van opvoeder maar je bent zelf de bonusouder voor het kind. Vergelijk je rol met die van oma, de buurvrouw of de oppas. Die doen zoveel mogelijk leuke dingen, stellen zeker hun grenzen maar zijn niet aan het opvoeden.

Als je zelf ook kinderen hebt probeer dan jouw bonuskind op dezelfde manier te behandelen als jouw eigen kinderen. Krijgt je eigen kind een snoepje? Geef die dan ook aan je bonuskind. Moet jouw bonuskind zitten als het drinkt laat jouw eigen kind dan ook zitten. Trek geen kinderen voor, hoe lastig dat soms ook is! Jouw eigen kinderen zijn altijd leuker en liever dan andere kinderen. Dat vind jouw partner ook, alleen dan van zijn eigen kind.

Tip 8 – Ga in gezinstherapie

Komen jullie er samen niet uit? Maak dan gebruik van de expertise van een expert. Er zijn coaches die zich geprofessionaliseerd hebben in samengestelde gezinnen. Een samengesteld gezin heeft in de regel wat vaker hulp nodig. Schaam je vooral niet om hulp in te roepen. Aangeven dat jullie het zo niet redden maar er samen wel alles aan willen doen om de relatie te redden is juist een teken van kracht.

Wil je partner niet mee? Kies dan voor individuele coaching. Samen kunnen we kijken wat de mogelijkheden zijn voor jou en je gezin. Gezinstherapie behaalt het meeste succes als iedereen betrokken is maar ook individueel kun je heel veel voor elkaar krijgen waardoor de situatie voor jou weer dragelijk wordt.

Helpt niets? Ga latten of ga uit elkaar

Stel dat je stiefkind alleen in het weekend bij jullie woont en jij trekt dat niet een heel weekend, zorg dan dat je een plekje voor jezelf hebt waar jij je terug kunt trekken als dat nodig is. Dat kan een plekje in jullie gezamenlijke huis zijn of in een eigen huisje.

Lukt latten om praktische redenen niet of ziet je partner een latrelatie niet zitten? Zie jij de weekenden doorbrengen met je stiefkind niet zitten? Hebben jullie gezinstherapie of individuele coaching geprobeerd maar heeft dat niet het gewenste resultaat opgeleverd? Misschien is het dan voor alle partijen beter om uit elkaar te gaan, hoe moeilijk en pijnlijk die beslissing ook is.

Contact

Heb je naar aanleiding van dit blog behoefte aan een gesprek of wil je meer informatie? Neem dan vrijblijvend contact met mij op.